Gönülden Kaleme Yazılar

Balkan Türklerinde Atatürk Sevgisi  Bulgaristan’ın Kuzeydoğusunda küçük şirin bir kasaba Eski Cuma. Deliorman eteklerinde Preslav dağlarının güney yamacında Vrana nehri kıyısında yazları misler gibi ıhlamur kokan bir şehir. Bulgaristan Türklerinin yoğun yaşadığı bir kasabadır Eski Cuma. Çalışkan fedakar insanları daha düne kadar tarım ve hayvancılıkla uğraşıp geçinip dururlardı.  Şimdilerde ise yerlerini yurtlarını bırakarak avrupa şehirlerinde ekmek peşinde koşan iyi yürekli can insanlar olarak anılmaktadırlar.  Fakat hala köylerinde nadir de olsa hayvancılıkla uğraşan, ekmeğinin peşinde koşan insanlara da rastlamak mümkündür.    İşte o iyi yürekli çiftçi ailesinden olan  Zehra Mehmedova. Eski Cumaya (Targovishte) bağlı Muratlar (Buynovo) köyünde hayvancılıkla ekmeğini kazanarak çocuklarını okutmaya çalışan bir ailenin ferdi.  Sabah ezanından önce kalkıp hayvanlarının peşine düşen bir anne. Uçsuz bucaksız kırlarda hayvanlarını otlatırken yanından kitabını hiç eksik etmeyen bir kitap s

Köy ve Çocuk  Köyde anneannem mandayı sağarken yanına giderdim. Beni görünce sağmaya ara verirdi "gel uşağım bakem diye çağırırdı yanına. Dikerdi bakracı kafama  sıcacık manda sütünü kana kana içerdim. İçsin uşağımda kafasına kan gitsin derdi. Manda sütü dünyanın en güzel lezzetlerinden bence, içmeye doyamazdım. Akıllı çocuk olacak benim uşağım derdi. Akıllı oldum mu o tartışılır da,  bu karşılıksız derin sevgiye layık görüldüğüm için çok şanslıyım çok. Allah mekanını cennet eylesin topal ayağınla 5 çocukla baş etti, uğraştı didindi, bize çok emek verdi. Nurlar içinde yatsın Ayşe annem. Bu fotoğraf  beni  45-50 sene geriye en güzel günlerime görürdü. Hey gidi günler hey. Hep derim çocuklar ne yapıp ne etmeli de mutlaka köyde büyümeli. Köyde yetişen çocuklar adeta bir masal dünyasında her renge dokunarak her tonu tanıyarak büyüyorlar, bundan daha güzel ne olabilir ki.  Hey gidi günler hey, hey gidi BALKANLAR, hey gidi Deliorman hey. Hey gidi güzel  cennet Muratlar Köyüm hey.

Tatar Hasan’ların İbrahim Ağa 19/04/2020   cevat cirak  tarafından , posted in  genel İkinci dünya savaşı bitmiş, kağıtlar dağıtılmış dünya yeniden yapılandırılmıştı. Bulgaristan topraklarında değişim baş döndürücü bir hızla devam ediyordu. 1944 yılında Bulgaristan Halk Cumhuriyeti olarak yeniden isimlendirildi, Sovyetler Birliği destekli yeni bir idare iş başına geçmişti. Nüfusun yüzde sekseni köylerde yaşıyor yüzde yirmisi şehirliydi Sosyalist hükümet 13 Kasım 1945’te Bulgar tarımının gönüllü kooperatifleşmesi yasasını çıkartmıştı. Üç yılda ülke tarımının yüzde sekizi kooperatiflerde birleşti. Hükümet 1946 yılında iri toprak sahiplerinin topraklarını millileştirdi ve topraksız köylülere dağıtıldı. Kooperatifçilik haraketinde zor da kullanılarak 1948 yılı sonunda toprağın % 34 kooperatifleştirildi. Emek Tarım kooperatifleri TKZS’ler kuruldu. Aynı yıllarda Bulgar iri ölçekli sanayi tesislerinin ve madenlerinin % 83.6 ‘sı özel sektörün elindeydi. 1947 y

MUCİZE İĞNE   Orak ayı bitmek üzereydi. Bereketli Köstence toprakları bu yıl yağmurların da yardımıyla çok iyi mahsul vermişlerdi. Köydeki herkes bereketli bir sezon geçirmesine rağmen nedense bir tedirginlik içerisindeydi. Romanya devleti de bu günlerde sıkıntılı bir ekonomik buhranın içerisinden geçiyordu. İkini Dünya savaşı sancılarının başladığı dönemlerdi. Köstence Dobramin (Valeni Yenisenlia) Yenişenli’de denen bir yerlerde Balkan gibi bir adam vardı Nazif Recep ağa. Boyu posu ve cüssesi ile çok uzaktan bile fark edilebiliyordu. Geçen seneden bu yana tarla ev mahsul çok da umurunda değildi. Bir yıla yakın bir zamandır istidasının onaylanmasını bekliyordu. Tarih yaprakları 1937 yılını gösteriyordu. Romanya’nın Köstence Dobramin (Valeni Yenisenlia) Yenişenli’de yaşayan Türklerin neredeyse tamamında aynı telaş gözleniyordu. Balkan gibi Nazif Recep ağa etrafına çok belli etmeden kendine kızıyor söylenip duruyordu Gelmeyecek bu istida, ne yapıp edip bi