Gönülden Kaleme Yazılar

 Kamil Kaderli namı değer Kamil Rafioğlu. Köyümüzde mahalleden arkadaşımdı, okulda sınıf arkadaşımdı, akrabamdı, fakat en çok ta sırdaşımdı. Bu asil birliktelik yolculuğumuz memleketimizde doğduğumuz köyde başladı, sonra anavatan yolculuğu ile devam etti. 1978 yılında ailesi ile birlikte Türkiye'ye benden 2 ay önce göç etti. Ben Edirne'de anavatan toprağına ilk ayak bastığımda karşılayanlar dan biri gene oydu. Kader birligimiz İstanbul'da da devam etti Hiç unutmam bir gün İstanbul Aksarayda luna parka gitmiştik. Bütçemiz kısıtlı sadece yol paralarimiz vardı cebimizde. Fakat canımız karpuz cekmisti yol paraları ile bir dilim kapruz aldık pay ettik afiyetle bir güzel yedik. Sonrasını sormayın ,17 km yolu yuruduk. Yorulduk ama hiç yılmadık. Çocukluk yaşamadık , gençlik nedir bilmedik, çocuk yaşta adam olduk, sorumluluk aldık, ailemizin yüküne ortak olduk. Muhacirliği çeken bilir. Hayallerimizi hep erteledik durduk, öteledik. O gün bizim için  büyük serüven yaşadığımız  bir gün

Ev, Sahibini Bekler Mi? Sahibi evini özler mi? Bilirsiniz filmlerden Köpek sahibini tren İstasyonundan işe yolcu eder Sonra da gardan  ayrılmaz Akşama kadar sahibini dönsün diye bekler Sahibinin döndüğünü ilk o anlar Tren raylarının titreşiminden hisseder Sevdiği insan vagonda bir koltukta yorgun geliyordur Kavuşma anı yakındır... Yolcular köpeğin  kuyruğunun  dans etmesinden Trenin yaklaşma anını birbirine müjdeler Trenden inenler yorgunluklarını unutur, sevdiklerine kavuşur Trene binenler ise sevenlerine kavuşmak için umut tazeler. Lokmotifin  bir an önce sireninin ötmesini, hareket etmesini ister Evle sahipleri arasında da böyle sağlam bir  gönül ilişkisi vardır işte Ev kime ev sahipliği yapar bilir misiniz? Bahçesinde  koşturan neşeli çocuklara Mutfağında yemek yapan çocukların sevgili annelerine Sundurma altında kışlık odunları Çocukları kışın üşümesin diye istifleyen yürekli babaya Hürmet ve hizmet eder ev. Sahipliğin gereğini yakışanını yapar Sıcak küçük odalarını aç