Gönülden Kaleme Yazılar

 Bizi Hatırla Bu gece sevgili eşimin önerisi ile bir film izledik. ‘’’Bizi Hatırla’’’ bir Çağın Irmak filmi. Aklıma köyümdeki çocukluğum ve en mutlu günlerim geldi. Hep söylüyorum çocuğunuz varsa köyde büyümeli diye. Şehir de büyüyen çocuklara üzülüyorum gerçekten. Onlar tüm renklerin oluşturduğu gök kuşağından yoksun kalarak yetişiyorlar. Aslında iki renkle büyüyor, fakat, çok renkli bir dünyada yaşadıklarını sanıyorlar. Oysa ben filmi izlerken rahmetli iki dedemi de hatırladım. Babamın babası Mehmetali dedem ve annemin babası Mustafa dedem. Filmde şehirde saksıya domates fidesi dikilen bir sahne var. Mehmetali dedem geldi aklıma. Domatesleri sulamayı, önce domateslerden başlamayı, sonra diğer sebze ve meyveleri ve daha sonra da çiçekleri sulamayı öyle sevdirmişti ki bana. Ben her akşam güneş batmak üzereyken koşa koşa eve gider dedemden önce hortuma sarılır, çeşmeyi onun açmasını beklerdim. Dedem çok memnun olurdu, çeşmeyi açarken bana öyle bir gülücük gönderirdi ki, ben bu saf karşı

                                                  LİGOR  AGANIN  LAHANALARI Bazen düşünüyorum da, ne kadar şanslıyız diyorum. Bizim şirin yemyeşil köyümüz cıvıl cıvıl cennet gibiydi diyorum. Neden öyle diyorum. Merak ettiniz değil mi? Durun anlatacağım. Cevabı öyle çok uzun ve karmaşık değil! Bizim şirin köyümüz bereketliydi, neden, çünkü suyu bol. Su demek bereket demek. Su demek zenginlik demek, Su demek sağlık esenlik demek. Şimdi size biraz detay verebilirim. Mesela bizim köye benim çocukluğumda gelmek istediniz, merak ettiniz ve yola çıktınız. Bu arada kırk sene önceki köyümden bahsediyorum. Diyelim ki önce doğu tarafından giriş yapmak istediniz. Sizi önce yukarıki yazovir (suni göl)  karşılar. Yok ben doğudan değilde batıdan giriş yapmak istiyorum derseniz, aşağıdaki göl siszi karşılar. Böyle bir köy, her yeri bereket fışkıran masal  köy.Bulgaristan Eski Cumanın Muratlar köyü. Durun daha bitirmedim ki sadece göller mi, hayır hayır, birde ortasından geçen n