Kaçıp Gideceğim Buralardan
KAÇIP GİDECEĞİM BURALARDAN Köyümden ayrıldığım günden beri Unutulmuş, bir köşeye atılmış, sıkıştırılmış gibi hissediyorum kendimi. Üç ilçe, dört semt değiştirdim bazen bir çekyat köşesinde bazen bir kanepede hep unutulmuş buldum kendimi. Koca İstanbul rahat ettiremiyor beni, Hasretlik bu, sürekli en zayıf yerimden vuruyor, sıkıyor canımı. Oysa bazen, Boğaz var daha ne istiyorsun deyip kandırmaya çalışıyorum özlem dolu kalbimi, lakin bir türlü beceremedim, şu lanet kandırma işini. Rol yapamıyorum işte neysem oyum, evet öyleyim, fişek, deli dolu bir yürek var bende. Köyümden ayrıldığımdan beri Yalnızlığı seviyorum, kimseyle paylaşmak istemiyorum çaresizliğimi. Şair ‘’Yalnızlık paylaşılırsa yalnızlık olmaz ‘’ demiş Paylaşsam ne olacak ki diyorum, ne değişecek? Ben köy çocuğuyum arkadaş, kırlara, meralara, ovalara, kör olacası ormanlara kandım, bu güzelliklere bilerek aldandım, uzatmayalım işte ben köyüme aitim. B