Gönülden Kaleme Yazılar

Ormanı Yeşili ve Hayatı Çok Özledim Dostlar 14/04/2020   cevat cirak  tarafından , posted in  aile ,  arkadaşlık, ,  çok okunan ,  çok satan ,  öykü ,  ceco ,  cevat çırak ,  düz yazı ,  dostluk ,  genel ,  hikaye ,  kurbağa yarışları, köy hayatı Biliyor musunuz dostlar Ormanı özledim yeşil yapraklarının hışırtısını her attığım adımda yere düşen ümitsiz yaprakların benimle konuşmasını özeldim Ağaç kakanın yuvasını yaparken çıkarttığı sesleri Sincabın benimle saklambaç oynamasını özledim Sadece sırt çantam çakım ve elimdeki sopayla Mesela Çatalca’da ormanın kucağında yürüdükçe şükretmeyi, doğanın kollarına sığınmayı özledim Sırt çantam demişken İçinde bir kangal sucuk bir termos çay, bir güzellik daha ama onu şimdi söylemek istemem Hayal ediyorum Ormanda saatlerce yürümüşüm ama hala doyamamış gözüm arkamda kalmış Sanki yıllar sonra kavuşmuşuz da doyamadan birbirimize ayrılmışız gibi ormanı ozledim Kocaman boylu poslu ağaçlar arasında yü

KAÇIP GİDECEĞİM BURALARDAN Köyümden ayrıldığım günden beri Unutulmuş, bir köşeye atılmış, sıkıştırılmış gibi hissediyorum kendimi. Üç ilçe, dört semt değiştirdim bazen bir çekyat köşesinde bazen bir kanepede hep unutulmuş buldum kendimi. Koca İstanbul rahat ettiremiyor beni, Hasretlik bu, sürekli en zayıf yerimden vuruyor, sıkıyor canımı. Oysa bazen, Boğaz var daha ne istiyorsun deyip kandırmaya çalışıyorum özlem dolu kalbimi, lakin bir türlü beceremedim, şu lanet kandırma işini. Rol yapamıyorum işte neysem oyum, evet öyleyim, fişek, deli dolu bir yürek var bende. Köyümden ayrıldığımdan beri Yalnızlığı seviyorum, kimseyle paylaşmak istemiyorum çaresizliğimi. Şair ‘’Yalnızlık paylaşılırsa yalnızlık olmaz ‘’ demiş Paylaşsam ne olacak ki diyorum, ne değişecek? Ben köy çocuğuyum arkadaş, kırlara, meralara, ovalara, kör olacası ormanlara kandım, bu güzelliklere bilerek aldandım, uzatmayalım işte ben köyüme aitim. B