Gönülden Kaleme Yazılar

Bayram Gelmiş Neyime... Çocukken bayram demek; yeni ayakkabılar, sabah ezanıyla kalkmak, büyüklerin ellerini öpüp harçlık toplamak, şeker dolu ceplerle sokak sokak koşturmaktı. Annemizin binbir emekle hazırladığı tatlılar, babamızın alın teriyle aldığı kurbanlık, akşam sofralarında birleşen kalabalık… Her şeyin bir ruhu vardı. Bugün ise içim buruk. Sokağa çıktığımda bayram havası yok. Çocuklar sevinçten çok telefon ekranlarına bakıyor, büyükler bir köşede sessiz. Bayram gelmiş ama gönüllere uğramamış gibi. O eski telaşlar, o sofralardaki bereket, o dostluk kokan komşuluklar gitmiş... Yerine sessizlik gelmiş, yerine geçim derdi çökmüş. Şimdi insanlar bayramda “Ne giysem?” değil, “Ne alsam da kurtarsam?” diye düşünüyor. Kurban pazarına giden biri, fiyatlara bakıp başını öne eğiyor. Evine gelen misafire ikram edecek bir şeyler bulamayan nice insan var. Emeklinin maaşı yetmiyor, işçinin yüzü gülmüyor. Çocuklara harçlık vermek için bile vicdan ile cüzdan arasında sıkışıyoruz. Bazen kendi ke...