Memleketim de memleket
Memleketim de Memleket Anadolu’da izim gönlüm canlarım var Kalbim ana yurdumun sınırlarının ötesine Canım ciğerim baharım bildiğim İlk gözümü açtığım Deliormanda memleketimde Ne para ne mal ne mülk ne servet Aklımda hep mutlu çocukluğumu yarim biraktigim gençliğimi yaşayamadığım Can evimden öte bildiğim Memleketim de memleket Cennet bahçesinde Sanki bir başıma sevgisiz umutsuz heyecansız bırakilmış olarak yaşıyorum Bazen gece, bazen gündüz şaşkın berduş şu halimle uçsuz bucaksız bir şimale durmadan yürüyorum. Dolup coşup bazen az da olsa umutlanıp o hüsranı tekrar tekrar yaşıyorum. Elimde değil, yetkimde değil, çözümü bende değil, onu da biliyorum. Her şeye rağmen daima dilimde Çocuk yaşta Eksik yarım yetim öksüz bıraktığım Doyamadığım hep özlediğim Memleketim de memleket. Ne haldeyim dostlar görüyorsunuz. Halın nicedir? Sağ olun soruyorsunuz. Hasreti, gurbeti, yasayıp bilenleriniz beni çok iyi anlıyorsunuz. Vazgeçilmezim hasretim. Parayla pulla ölçülmez