Ev, Sahibini Bekler Mi? Sahibi evini özler mi?

Ev, Sahibini Bekler Mi?

Sahibi evini özler mi?

Bilirsiniz filmlerden

Köpek sahibini tren İstasyonundan işe yolcu eder

Sonra da gardan  ayrılmaz

Akşama kadar sahibini dönsün diye bekler

Sahibinin döndüğünü ilk o anlar

Tren raylarının titreşiminden hisseder

Sevdiği insan vagonda bir koltukta yorgun geliyordur

Kavuşma anı yakındır...

Yolcular köpeğin  kuyruğunun  dans etmesinden

Trenin yaklaşma anını birbirine müjdeler

Trenden inenler yorgunluklarını unutur, sevdiklerine kavuşur

Trene binenler ise sevenlerine kavuşmak için umut tazeler.

Lokmotifin  bir an önce sireninin ötmesini, hareket etmesini ister

Evle sahipleri arasında da böyle sağlam bir  gönül ilişkisi vardır işte

Ev kime ev sahipliği yapar bilir misiniz?

Bahçesinde  koşturan neşeli çocuklara

Mutfağında yemek yapan çocukların sevgili annelerine

Sundurma altında kışlık odunları

Çocukları kışın üşümesin diye istifleyen yürekli babaya

Hürmet ve hizmet eder ev.

Sahipliğin gereğini yakışanını yapar

Sıcak küçük odalarını açar ev

Gerçek sahiplerini bilir o

Çatısını tamir edeni onarını sever

Bahçesini çapalayana sahip çıkar

Penceresinden gelen baharı karşılamaya çalışan

Evin çocuklarına kucak acar ev

Ama bazen Köpekle sahibinin başına gelenlerden

Çok daha ağır ayrılıklar yaşar sahipleri ile yuvaları.

Ev sahipleri evinin içini boşaltmaya başladılar mı!

Evin tadı tuzu kaçar

Anlar ev,  yalnız kalacağını, uzun süre yol bekleyeceğini

Hatta bazen öyle uzun sürer ki kavuşmak

Evin gözü yollarda kalır,

mutsuzluğunu boş odalara hapseder

Gözleri hep köşeden çıkıp gelen

insanları ve arabaları hareketleri gözetler

Bazen umutsuzluk öyle ağır basar ki

Sundurmanın direği çatırdar

Bazen portanın küpeştesi gıcırdan

Bazen çatıdaki kiremitler çatlar

Bunlar hep kıyamet alametleridir aslında

Evet evin bazen yeni sahipleri de olur

Onlarda çalışkan insanlardır

Onlarda evi ayakta tutmaya çalışırlar

Lakin evin gönlünde

Geçmişin izleri vardır

Ev deyip geçmeyin

Durur durur gerçek sahibini arar evler

Kolay değildir ayrılıklar hasretlikler

Onca mutlu günün hatırası

Hiç beklemediğiniz bir anda,

Süzülür evin göz pınarlarından

Göz yaşları aktıkça pencere kenarlarından

Sundurmanın anlında ve tavanında ansızın derin çizgiler oluşmaya başlar

İşte böyle gece gündüz umuda tutunur da bekler evler sahibini

Bekledikçe yaş alırlar, yıpranırlar, içleri yel alır

Rutubet kokarlar, sıvaları dökülür yürek yakarlar

Peki evin çok sevgili sahipleri ne durumdadır acaba

Bazen başka bir köye, başka bir şehre ve bazen de daha uzağa…

Başka bir memlekete göç etmek zorunda kalırlar

Kalırlar kalmasına da, akılları ve yürekleri bir yere gitmez ki, gidemez ki…

Gönülleri hep o  evlerinin bazen bahçesinde

Bazen odasında

Bazen sayvant altında

Bazen de kapının önündeki peykesinde

Bazen kendi aralarında

Bazen çok sevgili komşularıyla

Sohbet ederken bulurlar kendilerini

Aslında artık başka bir memlekettedirler ama

Anıları hep o öksüz bıraktıkları

köydeki küçük şirin köy evlerindedir

Ne zaman bir araya gelmek ve sohbet etmek isteseler

Sanki başka konu yokmuş gibi

Döner dolaşırlar mutlu oldukları evlerinde buluşurlar

Çocuklar en çok ağaçtan topladıkları meyveleri

Çelik çomak oynadıkları günleri

Bir de yaz günleri yüzdükleri

Gölleri ballandıra sallandıra anlatırlar

Ah evin annesi ah

Ya ona ne demeli

Kuzular doyurulacak

Anneleri sağılacak

Alaca ineğin buzağısı

Damdan bahçeye meraya çıkarılacak

Koyunların, keçilerin ve ineğin sütleri kaynatılacak

Bir kısmı ile peynir, bir kısmı ile yoğurt çalınacak

Kalanı da mandıraya vermek için ayrılacak.

Evin babası mı ne yapacak

Soru mu bu şimdi

Süt Mandıraya gidecek

Ekinler biçilecek

Yasaktaki yonca çevrilecek

Bağ ve fidanlar budanacak

Eşek koşulacak

Koruya kışlık oduna gidilecek

Çobanla konuşulacak

Kuzular sürüye katılacak

Baba başını kaşıyacak bir dakika

Vakit arayacak ama bulamayacak.

Ev dediğin böyle cıvıltılı olacak

Sobanın altında uyuyan kedisi olacak

Bahçede bir koruyucu köpeği

Yumurtlayan tavukları olacak

Burkanlar (kavanoz) yıkanırken

Kazanda salça (lütenitsa) kaynayacak

Ağda (pekmez) yapmak için pancarlar yıkanacak

Ev boş durmayacak

sahiplerine kucak açacak

Sahipleri evlerine bakacak, hakkını verecek

Şenlenecek ortalık

Radyoda Kadriye Latifova, Osman Asiz  türküleri  çalacak

Kocaba evin eşeğini bağladığı elma ağcının altına

bakraçla taşıdığı suyla sulayacak

Aş şöle ba, ne bu yalnızlık böyle

Hem ev yaşadığını anlayacak

Hem de akşam hep beraber komşularla

Koyu bir sohbet başlayacak

Televizyada haberler dinlenecek

Muhacirlik olacak mı diye duyulmayınca

Azcık sesi fazla açılacak

Sonra belki kino (film) bakılacak

Evin babası akşam yatmadan

Perdeyi kapatmadan

Bahçeyi suladığı markucu

Toplamayı unuttuğunu  görecek

Ama sabah toplarım diye erkenden yatacak

Sabah ilk iş  markucu toplayıp sayvant altın da ki yerine asacak.

Ev dediğin böyle şen şakrak olacak

Evin sahipleri başka bir ülkede

Ev kendi başına boş bir bahçede olmayacak

Bir daha kimse evini öksüz yalnız bırakmak zorunda kalmayacak

Evin sahiplerini yerinden yurdundan kimse  koparmayacak

Siyaset hükümet sorumlu davranacak

Devletin başı ayrım zülüm yapmayacak

Hukuk herkese eşit mesafede olacak

Bir daha kimse sevenleri yerinden yurdundan evinden ayırmayacak

Ev güzel köyünde yalnız bırakılmayacak

Gurbette yaşayan ev halkını kimse iki beton arasında tıkmayacak

Evin içi boş durmayacak

Sahiplerini kimse altın kafese sokmaya çalışmayacak

Çocuklar köy hayatından koparılıp

İki apartman arasına mecbur bırakılmayacak

İnsan sevdiğine geç kalmayacak

Çünkü geç kalanların halinden kimse anlamayacak

Bu güzel yetim öksüz  eve kimse sahibi kadar yanmayacak

Ben biliyorum

Nasıl köpek sahibini dönene kadar bekleyecek

Ev de sahibini bir gün dönecek diye gözü yollarda  bekleyecek

Ev belki gözü yollarda yıkılıp çaresizlikten intihar edecek

Ama hiçbir zaman beklemekten vazgeçmeyecek

Ev sahibi ev sahibi olalı

Ben böyle zülüm görmedim yeter diyerek

Elbet bir gün dünyada en mutlu olduğu yere

Deliorman eteklerindeki Eski Cuma  Muratlar Köyüne

Baba yadigarı memleket diyarı mutlu mesut eden yuvasına geri  dönüverecek.

Olmaz demeyin, umut besleyin

Tarih tekrardan ibarettir derler

Hayal etmeye devam edin

Bir gün gelecek

Herkes bana hak verecek

O çocuk dediydi ya ba

Eh anasını

Haklı çıktı ya

Vallahi oldu bu iş

Yeniden yuvamıza toprağımıza kavuştuk diyecek

Cevat Çırak

07.04.2022

İstanbul

Fotoğraf : Bulgaristan Eski Cuma Muratlar köyünden bir ev.

Not 1 Lütfen beğendiyseniz paylaşınız.

Not 2 Hayal edeyim dedim kızmayın be ya, ama hayal etmeye devam edin, belli olmaz bu işlerin sonunun nereye varacağı.  :)