Yaşamadığın ülkenin kaderini belirleme.

“Yaşamadığın Ülkenin Kaderini Belirleme”

Dünya küçüldü; bavullar, vizeler, pasaportlar hayatın rutini oldu.

İnsan bir ülkede doğuyor, başka bir ülkede yaşıyor, üçüncü bir ülkenin siyasetini tartışıyor.

Ama şu soru giderek daha gür bir şekilde yankılanıyor:

Bir ülkenin havasını solumadan, ekmeğini bölüşmeden, yükünü taşımadan o ülkenin geleceğine karar verebilir misin?

Vatandaşlık bir kimliktir; ama aidiyet, yaşadığın hayatın içindedir.

Bir ülkenin sokaklarında yürümüyorsan, market kuyruğunda beklemiyorsan, elektrik faturasını görünce iç çekmiyorsan, o ülkenin gerçekliğinden kopmuşsundur.

Ve kopuk olduğun bir hayatın kaderine oy vermek, vicdani bir çelişkidir.

Sandığa uzanan her el, aslında bir sorumluluk taşır.

Ama bazı eller, kilometrelerce öteden uzanıyor — o ülkenin sabah trafiğini, işsizlik kaygısını, pahalılığını bilmeden.

Bu durumda oy, bir tercih olmaktan çıkıp, bir yansıma yanılgısına dönüşüyor:

Kendini hâlâ orada sanan ama orada yaşamayanların nostaljik dokunuşu.

Oy hakkı, sadece yasal değil, ahlaki bir yetkidir.

Bu yetkinin temeli “etkilenmek”tir.

Yaşamadığın bir ülkenin kararlarından doğrudan etkilenmiyorsan, o kararları belirleme hakkın da sınırlı olmalı.

Demokrasi, sorumlulukla anlam kazanır; uzaktan romantizmle değil.

Bir ülkeye uzaktan bakmak kolaydır; zor olan, o ülkenin içinde kalmaktır.

Ve oy hakkı, işte o “kalmanın bedeli”dir.

Belki de artık şu cesur gerçeği söylemenin vakti geldi:

Yaşamadığın ülkeyi yönetmeye çalışmak, vatan sevgisi değil — sorumsuzluk romantizmidir.

“Yaşamadığın ülkenin kaderini belirleme.”

#GurbetteOy #MemleketGerçekleri #OyHakkı #VatandaşlıkSorumluluğu #VatanSevgisi #DemokrasiAdaletİster #SandıktaVicdan