Gönülden Kaleme Yazılar

Anıtkabir’de Sessizlik,  Milletin Vicdanıdır Anıtkabir… Bir taş yığını değildir. Yalnızca bir mezar da değildir. O, Türk milletinin yeniden doğuşunun simgesidir. Anıtkabir’de yürürken sessizlik çöker insanın üstüne. Bu sessizlik aslında susmak değil; milletin ortak belleğinin, vicdanının sesidir. Çünkü orada yatan yalnızca Mustafa Kemal Atatürk değil; onun kişiliğinde Türk milletinin bağımsızlık kararı, Cumhuriyet’e bağlılığı ve çağdaşlığa doğru yürüyüşüdür. Türk kültüründe anıta, şehitliğe, mezara saygı gösterilir. Sessizlikle, ağırbaşlılıkla, onurla durulur. Çünkü buralar eğlence değil; anma, ders ve saygı mekânlarıdır. Anıtkabir de bu geleneğin en yüce örneğidir. Ama ne yazık ki bazı törenlerde eller havaya kalkıyor, sloganlar atılıyor, tezahüratlar yapılıyor. Sanırsınız bir statta maç izleniyor. Oysa Anıtkabir’in taşları bile böylesi gürültüye karşı çıkar. Çünkü orada söylenecek her sözün, atılacak her adımın bir ağırlığı vardır. Atatürk, “Efendiler! Yarın Cumhuriye...

30 Ağustos Zafer Bayramı Bugün 30 Ağustos… Bir milletin yeniden doğduğu, küllerinden ayağa kalktığı gün. Anadolu’nun her karışında açan kan çiçeklerinin, umudu ve özgürlüğü yeşerten tohumların günüdür. Unutmayalım: Eğer bugün hür bir vatanda sabahımıza uyanıyorsak, Eğer gökyüzünde ay-yıldızlı bayrağımız dalgalanıyorsa, Eğer başımız dik, alnımız açık yürüyorsak, Bunu, Büyük Önder Gazi Mustafa Kemal Atatürk’e ve onun kahraman silah arkadaşlarına borçluyuz. Bugün Atatürk’ün adını anmaktan çekinenler, Onu gölgede bırakmaya çalışanlar, Bilsinler ki güneş nasıl karartılamazsa, Atatürk de bu milletin gönlünden silinemez. Çünkü Atatürk, sadece bir isim değil; Bir direnişin, bir varoluşun, bir milletin bağımsızlık onurudur. Ne yaparlarsa yapsınlar, Ne kadar susturmaya çalışırlarsa çalışsınlar, Her 30 Ağustos’ta, her milli bayramda biz Atatürk’ü daha gür sesle anacak, Onun emaneti olan Cumhuriyet’i sonsuza dek koruyacağız. Zafer Bayramımız kutlu olsun! Yaşasın Mustafa Kemal Atatürk! ...

NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE! Kara Kuvvetleri’nin kuruluş tarihi olarak M.Ö. 209 yazıldı. Çünkü o gün Mete Han, atının sırtında, Türk adını tarihe kazıdı. Ve o günden bugüne bu milletin adı değişmedi: Türk! Şimdi çıkmış birileri bize “Türkiyeli” diyormuş… Hadi oradan! Biz iki bin yıldır Türk’üz, Türk kalacağız. Ne pasaport, ne sınır, ne de masa başında uydurulmuş kimlikler bizim adımızı silemez. Kendisini Türk hissetmeyen, varsın “Türkiyeli” desin. Ama biz, alnımız açık, başımız dik olanlar, kanımızda taşıdığımız mirası haykırmaya devam edeceğiz: Türküz! Bu haykırış yalnızca Mete Han’dan değil, Cumhuriyetimizin kurucusu Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ten de yükselir. Çünkü Atatürk, bu milleti küllerinden yeniden doğururken, Türk olmanın onurunu da ebediyete mühürledi. Ve onun o ölümsüz sözü, bize yolumuzu gösterdi: Ne Mutlu Türküm Diyene! Ben “Türkiyeli” değilim. Ben halis muhlis Kuzeydoğu Bulgaristan'nın Deliorman Türküyüm. Ve bugün, yarın, daima haykıracağım: Ben Türküm! Guru...

Laiklik Neden Hâlâ Tartışılıyor? Bir ülkenin en çok tartışılan ilkesi, aynı zamanda en çok yanlış anlaşılanıysa, orada mesele sadece fikir değil, gelecek demektir. Laiklik Türkiye’de yıllardır konuşuluyor — ama anlaşılıyor mu? Yoksa bir kesim için "dinsizlik", bir kesim içinse "tek kurtuluş reçetesi" olarak mı kalıyor? Laiklik Ne Değildir? İşin en başından başlayalım: Laiklik, dine düşmanlık değildir. Ama dinin siyasete egemen olmasını da istemez. Bu ilke, ne camiye karışır, ne de camiden devlet yönetmeye kalkana sessiz kalır. Laiklik şunu söyler:  “Devletin dini olmaz; bireyin olur. Devlet, herkesin inancını korur ama hiçbir inancı ayrıcalıklı kılamaz.” Ama bugün bu tanım çarpıtılıyor. Bilerek, isteyerek ve sistemli bir şekilde. Neden Tartışılıyor? 1. Siyasi İktidarın Dini Referanslara Dayanması Bugün Türkiye’de yönetim, dini söylemi yalnızca toplumsal değil, siyasi bir güç kaynağı olarak da kullanıyor. Her seçim döneminde dillerde “ezan”, meydanlarda “şehit”, kürs...

Bir Sosyal Demokratın Duası Ey yolun ışığı, ey hakikatin nefesi… Bir sosyal demokrat partide akrabalık gölgesini görmeyeyim, yakın dostların hırsla süslenmiş unvanlarını işitmeyeyim, hemşeriliğin kıyak terazisine düşmeyeyim. Kendime olan saygımı yitirmeyeyim, gönlümün saf suyu bulanmasın. Halkın ortak aklıyla seçilmiş, liyakatli, donanımlı, vakar ( ağırbaşlılık)  sahibi kadroları göreyim; ve gördükçe gururla dolayım. İkbalin esiri olmuş kadrolar değil, ilkenin adaletini kuşanmış yürekler gelsin. Masal anlatan dudaklar değil, ter döken alınlar bana yol göstersin. Koltuk sevdasına kapılan değil, halk için var olan, halk için fedakârlıktan kaçınmayan onurlu yüzler yürüsün yanımda. Ben onların yanında, alın teriyle yoğrulmuş bir yol arkadaşı olayım. Yan yollara sapanlara, kısayollardan medet umanlara sesim gitsin: Biraz objektif olun, biraz tarafsız olun. Halka hizmeti şeref bilen kadrolara selam olsun. Bilirim ki savaş, önce zihinlerde kazanılır. Cesur, iyi  yetişmiş, ışık saçan ...

Sosyal Demokrat Bir Partide İlçe Yönetimi Nasıl Seçilmelidir? Bir sosyal demokrat partide ilçe yönetimi, kişisel ikbalin değil, halk iradesinin kürsüsü olmalıdır. Çünkü ilçe yönetimi, partinin halka en yakın nefes borusudur. Eğer burada demokrasi işlemezse, yukarıya çıkan ses de çarpıtılmış olur. 1. Eşit Temsil Kadın-erkek eşitliği tartışmasız olmalı. Gençler için kota değil, gerçek katılım sağlanmalı. İşçi, emekli, esnaf, öğrenci; toplumun her kesimi yönetimde temsil edilmeli. İlçe yönetimi küçük bir Türkiye maketi gibi olmalı. 2. Demokratik Seçim Usulü Mahalle meclisleri gerçek anlamda çalıştırılmalı. Delege seçimleri masa başında değil, üyelerin iradesiyle yapılmalı. İlçe kongrelerinde çarşaf liste zorunlu olmalı; blok liste yasaklanmalı. Her aday programıyla çıkmalı, “projesiz adaylık” sona ermeli. 3. Görev Süresi Sınırı İlçe başkanlığı ve yönetim üyeliği en fazla iki dönem olmalı. Ömür boyu başkanlık, sosyal demokrasiyle bağdaşmaz. Görev değişimi, örgütün tazelenmesidi...

Nasıl mı Başardık? Soruyorlar: “Bir yılda bu kadar şeyi nasıl başardınız?” Cevabımız net, süslü değil ama sağlam: Omurgasızlığa geçit vermedik. Ne Yapmadık? 📌 Kimseye ödün vermedik. 📌 Kimseyi pohpohlamadık, yağcılıkla vakit kaybetmedik. 📌 Ne yerli ne yabancı kimseden aman dilemedik, yardım istemedik. 📌 Sadece seçim zamanı halkın kapısını çalan siyasete elveda dedik. 📌 Halkın dini ve duygularını istismar etmedik. Kısacası, eğilmedik, eğlenmedik, eğilmedikçe büyüdük. Peki Nasıl Başardık? Ceketimizi ilikledik. Halkımızın huzuruna çıktık. Yıllarca ihmal edilmiş dertleri dinledik, not aldık. Kolları sıvadık, çalışmaya başladık. Ama sadece çalışmakla kalmadık… Her hafta yeniden sorduk: Bir ihtiyacınız var mı? İşimizi doğru yapıyor muyuz? Nerede eksik kaldık? Yine ceketimizi ilikledik, yine dinledik. Eksiklerimizi düzelttik, uyarıları dikkate aldık. Ne yorulduk ne yakındık. Çünkü biz sadece akıllı ve planlı çalıştık. Sonuç mu? 🗓 28 Temmuz 2025’te yapılan GALLUP international  kamuoy...

Bir Hafta Sonu Özlemi İstiklal Caddesi… Adının hakkını verircesine, Bağımsız bir yürüyüşe çıkar içim. Bir yanımda eski bir kitapçı, Sayfaların arasına gizlenmiş çiçekler, Bir kadının sesinde yankılanan dizeler, Ve beni kendime getiren o kitap kokusu. Hazzopulo Pasajı’nda zaman yavaşlar. Burgonya rengi bir şarap, Bir dostun sesi, Belki bir hüzün, Ama ille de bir neşe sızar bardağımdan. Yanımdan geçen yüzlerde hayatın tamamı: Ayrılıklar, kavuşmalar, haykırışlar… Ve ben, Tüm bu çırpınışların ortasında, Kendime yetmenin o tarifsiz huzurunda. Bir hafta sonu değil bu sadece. Bir hatıra durağı. Kendime uğrayıp, İstanbul’la sarıldığım, Ve yaşadığımı hatırladığım bir sığınak. Huzurlu hafta sonları canlar. Cevat Çırak