Gönülden Kaleme Yazılar

Bilmiyorum size de oluyor mu? Günlerden, güneşli  bi pazardı dün. Sağlığım yerinde. Kışın ortasında. Hava misler gibi güzel. Kahvemi  alıp bahçeye çıktım. Artık sigarasiz içmeye çalışıyorum espresso denen mucizeyi. Dedim ya işte, sebepsiz huzunleniyorum bazen. Kimseye borcum yok. Bir Allahın kuluna, bilerek isteyerek, kotulük etmedim.  Ama yalnız hissediyorum kendimi, bir buruk içim, nedensiz. Neden arıyorum; belki diyorum, aylar oldu, çocuklarımı göremedim, hele torunlarımın cennet kokuları  burnumda tutuyor. Tamam diyorum gidip  çocuklarımı da göreceğim, zaten bu digital cağda görmek  hiç sorun değil ki! Yok yok buda değil, neden, bilmiyorum, bu pazar evde yalnız  kaldım diye mi,  yoldaşım yanimda değil  diye mi acaba, bu yalnızlık. Size de oluyor mu bazen,  yoksa sadece bana mı, bu  içime kapanmalar, yalnız hissetmeler, hedefsiz hamleler, amaçsız saatler. Soruyorum? Lütfen, samimi ve dürüst  cevap verin,  neden bu sebepsiz sabretmeler, neler oluyor böyle?  Yoksa şairin dedigi gibi 

Targovishte ( Eski Cuma)  Bana cenneten bir köşe  teklif etseler. Tozunu yuttuğum, çamuruna bulandığım, çocukluğumu  bıraktığım, Targovishtemi isterim. Hanlar hamamlar yatlar, kat kat menfaatler ayağıma  serseler, deresine,suyuna dağına, toprağına  insanına kurban olduğum  Targovishtemi isterim. Büyük şehirler, ışıltılı caddeler, gösterişli sahneler, etki etmez çaresiz kalbime  ruhuma, Ben gene de Targovishtemi isterim. Cahilliğime verin dostlar, 45 yıl oldu gurbetteyim. korusuna , yeşiline ormanına, Ihlamur kokan sokaklarına  Ben dünde, bugünde,yarında, Targovishteme hasretteyim. Cevat ÇIRAK  25.12.2022  Kircaali  Paylaşmak isterseniz izin almanıza gerek yok.  #targovishte #ТЪРГОВИЩЕ #memleket, #bulgaristan #gurbet #hasret #buynovo #БУЙНОВО

Şu fotoğrafta gördüğünüz güzellikler  benim için dünyanın en güzel yeridir.  Paha biçilmez ölümsüz anılar cenneti. Çocukluğumu mutlu uşaklığımı biraktığım yer. Neresi mi burası? Köyümün aşağı mahallesi. Biz Gagarin mahallesi derdik eskiden, şimdi ne derler bilmem. Hadi tam adres vereyim de merakta kalmayın. Bulgaristan Eski Cuma Muratlar Köyü / Gagarin Mahallesi :)  Sağdan ikinci ev ,onu sormayın ciğerim yanıyor. 🙏🙏🙏❤❤❤🧿🧿🧿

 Kendimize bir takvim yaratıyoruz sonra takvim başlarken seviniyoruz, bitince kutluyoruz , yılbaşı yeni yıl derken ömürler geçip gidiyor. Yolcusuyuz işte, geldik hic anlamadan gelip geçiyoruz bu dünyadan. Adına ömür, hayat diyoruz.  Önemli olan ne para ne mal ne mülk ne servet , hoş bir seda bıraktıysan, iyi insan olmaya gayret ettiysen, insanlar sana bakınca gözlerinin içi gülüyor mutlu oluyorsa dünyanın en zengin insanı sensin. Her şeyin başı sağlık, her şeyden önce can ,canan ve aile... Gerisi teferruat be canlar kızanlar. Selamlar Saygılar mutlu yarınlar diliyorum.  #yeniyıl #yenisene #2023

Naim Süleymanoğlu  Köyü : Ahatlı  Nahiyesi : Mestanlı, Arda Boylarından, Rodop Dağlarından  Can Kırcaali diyarından  Boyu : 1.47  kilosu : 62  Yükü: Ağır  Yüreği: Mangal  Adı : Naim  Soy Adı: Süleymanoğlu  Namı: Cep Herkülü Şanı : Türkoğlu Türk  Evlad-ı Fatihan bakiyesidir  Bulgaristan Türklerinin haklı sesidir  Her omuz, her baş, her yürek bu yükü kaldıramaz. Oğuz Boyudur  Türk soyudur   Ata bindiğinde Fatih, Yavuz; attan indiğinde Mevlana, Yunus Anasına layık ,Atasına Malik  Üstte gök çökmedikçe, altta yer delinmedikçe, ilini, töresini hic  birakmadı o,  bırakmaz. O bir Balkanlı  O bir Bulgaristanlı  Anlı Şanlı Anavatanlı Her şeyden önce o mert namuslu yağız kahraman bir delikanlı.  Cevat ÇIRAK  15.11.2022  İstanbul  Ölüm Yıldönümünde Saygı ve Minnetle  Doğum tarihi: 23 Ocak 1967 Ölüm tarihi : 18 Kasım 2017 👉 Beğendiyseniz Paylaşabilirsiniz👈  #naimsüleymanoğlu #halter #kırcali #bulgaristangöçmenleri #bulgaristan #turkey #cevatcirak #kircaali

Sabah kalkıp fırına gidiyorsun fırının içi mis gibi kokuyor, buğday kokusu  sıcak hava  ile genizlerine  kadar giriyor, açlığın zirve yapiyor,  iştahın kabarıyor, ihtiyacın kadar  ekmek aliyorsun, ücretini peşiin  ödüyorsun, fırınciya da tesekkur ediyorsun. Ne kadar cok ekmek yapmışsın  usta deyip bedava istemiyorsun, ayıp olur emeğe diye de iç geçiriyorsun. Sonra oradan pastaneye geçiyorsun mis gibi taptaze börekler çörekler poğaçalar, yine parasını verip ihtiyacın kadarını aliyorsun. Bedava verir mi acaba demek aklına bile  gelmiyor. Bu örnekleri  çoğaltabilirim.   Gelelim kitap yazan emekçilerin durumuna. Yıllarca emek veriyor  kitap yazıyorsun, gece uykusuz kaldigin günleri sayamıyorum bile. Sonra yayın evi süreci var ki ömründen ömür gidiyor. Anlatmaya kalksam sayfalar  süren zorlu bir süreç. Evet yillar suren calisma aylar suren yayınevi sureci, savcıya bakanlığa kütüphaneye kitap gidiyor, denetimler uğraşlar yorucu bir başka süreç.  Kitap çıkıyor raflardaki yerini aliyor. Buraya

Tren Yolculuğu    Her insan hayal eder ve sonra pek azı hayallerinin peşine düşer, sonra bir çokları dayanamaz ve hayallerini yarı yolda ilk mola verecekleri  istasyona gelmeden bırakırlar. Ben de gezmeyi tozmayi herkes gibi severim. Çünkü benim de hayallerim var.  Ben en çok trenle seyahat etmeyi severim. Uçak çok hızlıdır benim için, daha doğrusu koşturmaya gelmedik bu hayata, anda kalmayı, dünü yarını düşünmeden hayattan keyif almayı bir nebze de olsa bilmeliyiz diye düşünüyorum. Özel araçla da gezmeyi sevmem hele bir de aracı ben kullanıyorsam önümü görmekten doğanın nimetlerini kaçırmaktan korkarım. Otobüs pek bana hitap etmiyor, güvende hissetmiyorum, çok gürültü kirliliği içerisinde yolculuk ediyorsun, lakin en azından sağını solunu görebiliyorsun, güzellikleri fark edip bakabiliyorsun.  Ben en çok trenle seyahat etmeyi severim. Onlarca nedeni var ama size sadece iki çok özel nedenden bahsedeceğim.  İlk tren yolculuğumu hiç unutamam.  Takvimler 1978 yılının 18 Eylülünü  gösterir